martes, 10 de diciembre de 2013

CARTA DEL PRESO POLÍTICO SANTURTZIARRA, TXEMA MATANZAS, DESDE EL PENAL DE PUERTO DE SANTA MARÍA EN CADIZ.

“Giza Eskubideen Nazioarteko Eguna” dela eta, zerbait idaztea okurritu zait, eta, gaurkotasuna duen zerbait hizpide hartze aldera, “197/2006″ Dotrina” agertu zait hurbilen.

Gai honi buruz esan daiteke (ia) guztia irakurriak gara. Hortaz, gaiaren alde bakarra nahi dut azpimarratu: Espainolek eskeini diguten ikuskizun negargarria. Ez zitzaidan, agian, harrigarria suertatu behar, baina espainolek, euren historiaren biktimak eurak ere, pairatzen duten “GGEEen kultura/tradiziorik eza” modu beldurgarrian agertu da, Politikariek, kazetariek, hedabideetako orojakile horiek, euren burua “biktima” gisan aurkezten duten horiek erakutsi duten jarrerak bi azalpen baino ez du: ezjakintasuna edo zitalkeria. Kasu batzuetan bigarrena izan da nagusi (disimulatzeko ahaleginik ere ez dute egin), Baina askotan, aurrekoaz gain, lehena agertu da.

Auzolotsa emateko modukoa izan baita, benetan, nolako gauzak (eta nolako arinkeriaz) esan dituzten: epaia “ez bete”, “atzeratu”,… Baten batek Nazioarteko Itun-en sistematik ateratzeko proposamena egin du. Ezbairik gabe, Espaina bere ingurune hurbila den Europaren GGEE.en estandarretatik urrun dago, gero eta urrunago, hain oinarrizkoak diren kontu hauetan atzera doa (eta, atera kontuak! Auzitegi Nazionaleko epaileak dira, lotsagorrituta, endekapen hori galgatzeko “ausartu” direnak. Harrapazank, Txiribiton).

Por lo demás, bienvenida sea la polémica desatada, si nos ayuda, también a nosotras, a corregir algunos de nuestros comportamientos en relacion a algunas cuestiones muy “técnicas” pero de una transcendencia absoluta. Quien nos iba a decir que nos íbamos a convertir en especialistas en temas como la “irretroactividad de la norma penal perjudicial para el reo”.

Sí, estamos con el complejo mundo de las GARANTIAS PROCESALES, la importancia de respetar el procedimiento, asumir que, en materia de derecho penal, las normas determinan el contenido, que no se puede recurrir al “¡es evidente!”. Es necesario que tambien nosotras incorporemos conceptos a nuestra “cultura de los derechos humanos”, y entendamos su caracter UNIVERSAL. Por que las tentaciones son grandes, y tambien nosotras, caemos, desgraciadamente, en ellas. Así que a ver si empezamos a renunciar a conclusiones precipitadas, juicios paralelos, admitir el carácter esencial de las formas y de los prodecimientos, respetarlos siempre, diferenciar responsabilidades políticas de las penales,… o admitir definitivamente que la cárcel no es la solución definitiva para nadie.

Y esto vale para los presos politicos vascos, sí, pero también, yo que sé, Gürtel/Barcenas, el padre y la madre de Asunta Serna, la infanta y Urdangarín, Rato,…

Garantias procesales, sí, siempre y para todas,… Si es que no queremos acabar como nuestros vecinos.
Txema Matanzas Gorostizaga, Euskal preso politikoa
(Puerto de Santa Maria, Cadiz-en dispertsatuta).

No hay comentarios:

Publicar un comentario